buczę w; pożyczka, jak największa część nazw odnośny

buczę w; pożyczka, jak największa część nazw odnośnych, źródło mimo wszystko niepewne: niem. Butte, Bottich (stare botahha), łac. butica, włosk. botłe* bedewia, badawia, w 16. w. 'koń arabski', od nazwy Beduinùw, od bedu, 'pustynia', tur. bedem at. bedła, 2. przyp. ilości mnog. bedl w miejsce *bdeł; bcdłka w miejsce *bdełka; bdły dodatkowo po narzeczach, bdła u Stanka 1472 r.; bdły w 16. w. obok bedły; znane tylko na Zacho­ dzie (u Czechów bedla, łuż. bodło), ale bywa i na Litwie {budę w 16. w , dziś na Wschodzie, ogólniejsze zdro­ bniałe budele, 'grzyb'); bedła po­ śledniejszy rodzaj, dlatego -dzię­ kują z bedł*, t. j . z lichego daru (mają doma rydze). bednia, 'kubeł', ogólne tylko w be­ dnarzu; pożyczka, jak również putnią (to 2* J 20 begiel — Benedykt B nowa), z niem. dawnego budin, pu- Balken, — ale bal, 'dyl', z dolnoniem. tin, dzisiaj Biłtte, Buten (a te z łac. bal (w wyższej niemczyźnie tylko butina), 'kufa, kubeł'; serb. eksperymentów, Bohle). słowień. bedenj, czes. bedna, 'skrzy­ beluarda, 'baszta', z włosk. bania', rus bodńa, a bodnar przesta­ loardo, franc boulevard (z czego wili w bondar, stąd słynna w pieśni nasze bulwary), a wszystko z niem. ludowej bondariwna. Bollwerk ('zastawa z tarcic', Bohłe); begiel, 'precel'; r. 1500 tłuma­ w 16. i 17. w. częste. czą niem. Krapfen, łac. artocopzis: bełch, bełk (por. barek, bark »pączek albo nagnieciony chleb albo wyżej), bełkot, bełkotać; bywa i bełornaf (t. j . niem. Hornaffe, średnio­ gotać, i bhigotać albo bułgotać, bułwieczna nazwa 'rogalka') albo be- kotać (to wszystko jedno); czeskie gieU\ u Stanka 1472 r. *artocoptis, błkati, błkotati, o 'głosie, płomie­ gniecieniec, nagnieciony chleb *,a tor- niu, szumie płynu, wirze'. Dźwięko­ telle (nasze torty) »rogłiczek (czes. naśladowcze; podobne niem. bułken, rokłicz), władyki (ubogiej włoang. betek, o 'wytrysku'. dyki kraple, dla fricella), ornaf*, bełt, 'grot, pocisk, strzała', od &pirgus (ciasto) »czorman* (ta sama bełtania